Liderką trzeba się urodzić. Liderka to osoba kreatywna, ale nie wół roboczy. Cechuje ją: wizjonerstwo, wiara w marzenia i ludzi, niechęć wobec schematów, a także poczucie humoru.
Dobra menedżerka to wcale nie to samo co liderka. Menedżerka to ktoś, kto tylko zarządza, egzekwuje i realizuje wizję liderki. Natomiast liderka, to ktoś więcej: inspiruje do działania, potrafi porwać za sobą ludzi do pomysłów pozornie nierealnych. Widzi rzeczy w różnych kontekstach i aspektach, dojrzy ich potencjał. To kobieta, która ma pomysł i wierzy w to, co wymyśliła.
Liderkę od menedżerki odróżnia charyzma, odwaga marzeń i rozmach w planowaniu. Potrafi zejść z utartych dróg, mieszka w niej zarazem marzycielka, realistka i krytyk. Liderka wierzy w potencjał ludzi, którzy za nią idą i potrafi skoncentrować się na plusach. Nie tylko nakazuje, ale i wzmacnia.
Niestety – łatwo przeistoczyć się z lidera w zwykłego woła roboczego. A to nie to samo i przynosi inne skutki! Dlatego, sprawdź, czy nie jesteś wołem roboczym. Zadaj sobie trzy pytania:
- czy masz często poczucie, że robisz coś za innych?
- czy jeśli ktoś nie zrobił swojej roboty, rozmawiasz z nim, egzekwujesz, czy unikasz rozmów i robisz zadanie za niego?
- jak wygląda delegowanie zadań? Czy dajesz polecenia, czy uważasz, że sama robisz je najlepiej?
Jeśli na dwa z trzech pytań odpowiedziałaś „tak” – jesteś na najlepszej drodze do zostania podręcznikowym wołem roboczym, czyli kimś, kto traktuje zespół jak dzieci i najczęściej płaci za to wysoką cenę w postaci depresji, stresu i porażki. W takim przypadku powinnaś wiedzieć, że jeśli robisz coś za innych, to niby cię lubią, ale cię nie szanują. I sama siebie też nie szanujesz. Zmień to. Jak? Poszukaj w sobie cech liderki, czyli wróć do początku tekstu.
