ADHD kojarzy nam się zazwyczaj z bardzo energicznymi chłopcami. Natomiast rzadko kto wie, że ten zespół nadpobudliwości może dotyczyć również dziewcząt. ADHD jest rzadko diagnozowane u dziewczynek, ponieważ objawia się raczej dekoncentracją, dezorganizacją i zapominalstwem niż impulsywnością. Czasami zaburzenie to jest diagnozowane dopiero wtedy, gdy osoba z ADHD wkracza w świat dorosłych.
Dziewczynki z ADHD
ADHD u dziewcząt w wieku szkolnym jest bardzo często trudne do zdiagnozowania. Dzieje się tak, ponieważ są one mniej nadpobudliwe i bardziej posłuszne niż chłopcy. Na dodatek dziewczynki z ADHD potrafią – mimo problemów z koncentracją – ciężej pracować na lekcjach, aby ukryć swoje problemy lub zrekompensować rodzicom niepowodzenia w szkole. Ponadto dziewczęta są o wiele bardziej zmotywowane do osiągania sukcesów w szkole niż chłopcy.
Czym zatem objawia się ADHD u dziewczynek? Otóż są one zazwyczaj dotknięte drugim typem ADHD przejawiającym się kłopotami z koncentracją wzrokową i słuchową oraz roztargnieniem. Dlatego dziewczynki z ADHD mają trudności w utrzymaniu uwagi na jednej czynności, łatwo się rozpraszają, często zaczynają drugie zadanie nie kończąc tego pierwszego. Mają problemy ze słuchaniem i wykonywaniem poleceń, szybko się nudzą. Dziewczynki z ADHD gubią swoje rzeczy i są roztargnione – np. zapominają, gdzie zostawiły zabawkę lub że mają do odrobienia pracę domową.
U dziewczynek rzadziej natomiast jest diagnozowany pierwszy typ ADHD, który charakteryzuje się nadpobudliwością i przeważa raczej u chłopców. Zaburzenie objawia się tym, że dziecko nie może usiedzieć w jednym miejscu, jest niecierpliwe, szybciej coś powie niż pomyśli, przerywa innym osobom, nie czekając aż te skończą swoją wypowiedź. W dorosłym życiu nadpobudliwość staje się łatwiejsza do opanowania i objawia się raczej wewnętrznym niepokojem. Osoba z tego typu ADHD może siedzieć w miarę spokojnie, ale albo macha nogą albo zbyt dużo mówi.
Dla porządku trzeba dodać, że istnieje jeszcze trzeci typ ADHD, który jest połączeniem dwóch poprzednich. Jest on najłatwiejszy do zdiagnozowania.
Kobieta z ADHD w pracy
Mamy już zdefiniowane typy ADHD, więc zastanówmy się teraz jak te zaburzenia przejawiają się w pracy. Otóż kobieta z ADHD:
- może mieć problemy z wykonaniem pracy w wyznaczonym terminie,
- często ucieka myślami i buja w obłokach przez co duża część informacji umyka jej uwadze,
- nie doprowadza do końca rozpoczętych zadań,
- ma problem z organizacją pracy,
- gubi dokumenty, długopisy itp.,
- umykają jej szczegóły,
- nie potrafi współpracować i woli wykonywać zadania po swojemu,
- przerywa innym,
- zbyt emocjonalnie reaguje, gdy coś idzie nie po jej myśli,
- jest bardzo wrażliwa na krytykę,
- nie potrafi spokojnie przeczytać do końca dłuższych sprawozdań.
Kobiety z ADHD często spotykają się z niezrozumieniem i obarczane są winą za niepowodzenia. To z kolei odbija się negatywnie na poczuciu ich własnej wartości, co nie pozwala im się cieszyć się z sukcesów. Nieleczone ADHD prowadzi do depresji, stanów lękowych i nałogów.
Kobiety cierpiące na ADHD (dotyczy to także mężczyzn) mają problem z utrzymaniem stałej pracy z powodów opisanych wyżej. Aby ją zachować, muszą bardziej się starać i właściwie zorganizować sobie miejsce pracy. Dlatego powinny:
- monotonne zadania w pracy przeplatać kilkuminutowymi przerwami,
- każdego dnia rozpisywać sobie dokładny plan pracy, cele i terminy realizacji zadań,
- uporządkować przestrzeń wokół biurka, wyznaczając miejsca, w którym będą trzymały określone przedmioty,
- zorganizować swoje miejsce pracy tak, aby nic nie mogło rozpraszać,
- poprosić o wsparcie koleżankę z pracy, aby czuwała nad terminowością wykonywanych zadań, porządkiem na biurku i motywowała do działania,
- poprosić szefa, aby – o ile to możliwe – rozbił projekt na mniejsze części, nad którymi łatwiej będzie zapanować.
