Normy społeczne wymagają od nas, abyśmy ukończyły studia, zaczęły karierę zawodową, wyprowadziły się od rodziców, znalazły partnera i założyły rodzinę. Wszystko przed ukończeniem 30 lat. Potem przychodzi czas na wychowywanie dzieci i rozwijanie kariery. I tak dochodzimy do przejścia na emeryturę, którą w polskich realiach spędzimy w niezbyt komfortowych warunkach bytowych. Każda kobieta, która postanowi żyć inaczej i otwarcie przyzna, że nie chce mieć dzieci postrzegana jest jako dziwaczka i spotyka się ze społeczną dezaprobatą. Co wtedy słyszy? Czy wyrażone pod jej adresem krytyczne opinie są słuszne?
Rodzice: „Kto mi urodzi wnuki?”
Na pewno nie ona! Narodziny dziecka to wydarzenie, które zmienia na zawsze całe życie. Decyzję o posiadaniu potomstwa każdy powinien podjąć zgodnie ze swoim sumieniem. Jak można wywierać tak wielką presję na własnej córce i oczekiwać, że urodzi nam wnuki? Oczywiście, że was kocha i zawsze będzie wdzięczna za wszystko, co dla niej zrobiliście, ale danie komuś życia nie równa się z przyzwoleniem na emocjonalne szantażowanie go do końca życia. A na pewno nie w tak osobistej kwestii.
„Kobieta bez dziecka nigdy nie będzie w pełni kobietą”
Taki komentarz to cios poniżej pasa. Jak można kwestionować czyjąś kobiecość? Jestem kobietą, bo się nią czuję. Jestem kobietą, bo tak się zachowuję. Jestem kobietą, bo taka jest moja natura. I nikt mi tego nigdy nie zabierze.
„Dzieci nadają sens w życiu”
Nie da się zaprzeczyć: dla wielu sens ich życia zamyka się w tym maleńkim ciałku, które sami stworzyli. W tym samozachwycie zapominają jednak, jaki świat jest piękny, różnorodny i ile daje możliwości. Sensem życia dla każdego jest to, czemu (lub komu) chce oddać serce i poświęcić życie. Czasem jest to dziecko, a czasem budowanie studni w Afryce, podróże lub praca.
„I myślisz, że znajdziesz kogoś, kto będzie chciał z tobą być?”
Życie każdego człowieka nie musi kręcić się wokół prokreacji! Jest wielu ludzi, którzy nie chcą dzieci. Wśród nich znajdą się i mężczyźni.
„Zmienisz zdanie, jak się zestarzejesz / wydoroślejesz”
Uwierzcie mi na słowo, że nikt nie podejmuje decyzji o nieposiadaniu dziecka przy porannej kawie. Trzeba jej poświęcić dużo czasu, a przede wszystkim – dobrze poznać siebie i swoje potrzeby. I nikt przy zdrowych zmysłach nie powiedziałby głośno o swojej życiowej decyzji, gdyby nie był jej pewien, wiedząc jaka nagonka ze strony społeczeństwa go czeka.
„Dzieci to podstawa udanego małżeństwa / związku”
Zazwyczaj zaraz po tym zdaniu pojawiają się również opinie na temat związku (jeśli kobieta niechcąca mieć dzieci w nim jest): „To związek bez podwalin. Nie ma szans, żeby przetrwał”. Niestety nikogo nie obchodzi jak bardzo ona i jej partner są blisko ze sobą i jak bardzo się kochają. I być może to prawda, że dzieci wiążą ze sobą pary na całe życie. Ale lepiej chyba być z kimś, bo się tego chce, a nie dlatego, że się musi.
„I kto się tobą zajmie na starość?”
Urodzić dziecko, żeby na starość nie trafić do domu starców albo hospicjum? Czy istnieje wyższy poziom egoizmu? A co jeśli dziecko nie będzie mogło albo chciało się zająć matką? Może lepiej wygospodarować parę groszy i na starość zafundować sobie godne miejsce na „dożycie”?
„I tak byś kochała, gdybyś urodziła”
Być może. A być może nie. Nie o to chodzi. Mam 2-letnią chrześnicę. Kocham ją nad życie. Ale po spędzeniu z nią miesiąca w jednym domu miałam ochotę skoczyć z okna. A te wszystkie miło spędzone z nią chwile i zdobyte niepowtarzalne wspomnienia nigdy nie wynagrodzą mi zszarganych nerwów, nieprzespanych nocy i braku czasu nawet na to, aby wziąć porządny prysznic.
„No, ale JAK MOŻESZ nie chcieć mieć dzieci?! To nienaturalne!”
Tak po prostu. Dziecko to nie samochód, który się sprzedaje, kiedy przestanie się podobać. Nie jest również kotem, którego można zostawić w domu na parę dni. Wiem, że trudno w to uwierzyć, ale na świecie istnieją ludzie, którzy cenią sobie wygodę i lubią swoje życie takim jakie jest. A dziecko? Dziecko to największa odpowiedzialność, jaką człowiek może na siebie wziąć w życiu.
